شايد يک روز ، نه از اون روزايي که هيچ وقت نمياد ! شايد همراه يک حس ، حسي که تنها دو کلمه دارد و کلي حرف ، سوار بر زورقي که قصد کرده تا انتهاي رود دست از رفتن برندارد...دوباره بيايد ، وقتي رفت سايه نگاهشو تو قاب آيينه اتاق جا گذاشت ، سايه اي که 30 سال است با من حرف مي زند و هي مي گويد فردا برادرت سوار بر زورق با حسي که تنها دو کلمه دارد و يک دنيا حرف به ديدنت خواهد آمد ...شايد يک روز ، نه از اون روزايي که هيچ وقت نمياد.... وبلاگ جالبي داريد ؛ عرض ارادتي بود به رسم ادب. در پناه حق اسفندياري