سر تا پايم را خلاصه کنند ، مي شوم مشتي خاک ... !
که ممکن بود خشتي باشد در ديوار يک خانه ، يا سنگي در دامان يک کوه
يا سنگريزه اي در انتهاي يک اقيانوس ... و يا شايد خاکي از گلدان ... ! يا حتي غباري بر پنجره ...!
اما مرا از اين ميان برگزيدند براي نهايت شرافت ، براي انسانيت ...
و پروردگارم که بزرگوارانه اجازه ام داد به نفس کشيدن ... ديدن ...شنيدن ...فهميدن و ارزنده ام کرد که بواسطه ي نفسي که در من دميد ...
من منتخب گشته ام براي قرب ... براي سعادت ...
من مشتي از خاکم که خدايم اجازه ام داده به انتخاب و تغيير
به شوريدن ... به عشق ...
واي بر من اگر که قدر ندانم ...
واي بر من اگر که باز هبوط کنم به خاک ...!!!