طرد عشقی به حس عمیق شکست و عاطفه منفی می انجامد که می تواندموجب افسردگی بالینی و نهایتا در مواردی منجر به خودکشی و یا دیگر کشی شود.برای شناسایی سیستم عصبی مربوط به حالت های شکست،ما از تصویر برداری رزونانس مغناطیسی کارکردی (FMRI)استفاده نمودیم.جهت بررسی? 10زن و 5مرد عاشق انتخاب شدند که اخیرا از سوی شریکشان طرد شده بودند اما هنوز به شدت عاشق بودند.عکس هایی از شخص محبوب،دوست،اشنا و غریبه به صورت پراکنده و درهم برهم به انها نشان داده می شدو هم زمان یک تکلیف حواس پرت کن را انجام میدادند.
انها وقتی به عکس محبوب نگاه می کردند خاطرات عشقی خوب،بد و نا امیدی را مرور می کردند و متعجب از اینکه چرا چنین چیزی اتفاق افتاده است.هنگام نگاه به عکس محبوب،فعالیت ویژه ای در ناحیه های مربوط به سود و زیان،اشتیاق،آرزو تنظیم هیجانی شروع می شد که ناحیه تگمنتال قدامی(VTA)،استریاتوم قدامی،کرتکس پیش پیشانی-حدقه ای(ناحیه 47 برودمن)،کرتکس میانی،کرتکس خلفی وشکنج سینگولا را شامل می شد.در مقایسه با داده های به دست امده از افرادی که از عشق خوشحالند،فعالیت منطقه ی vta حاکی از این است که سیستم های لیمبیک میانی و پاداش-بقا در احساسات تند عشقی دخیل اند اما بدون توجه به حالتهای خوشی و ناراحتی ناشی از عشق.
فعالیتهای مغز قدامی مربوط به انگیزش،سود و زیان،اشتیاق به کوکایین،اعتیاد و تنظیم هیجانی، حاکی از این است که سلسه مراتب سیستم های عالی مغز، تابع تجربه و یادگیری هستند و هم چنین ممکن است واسطه و میانجی واکنش های مربوط به طرد باشند.نتایج نشان میدهد که فعالیت سیستم های پاداش قبلا به وسیله محرک های پولی و نیز در حالتهای منفی،طبیعی و درونزاد شناسایی شده اند.فعالیت نواحی در گیر در اعتیاد به کوکایین، به تبیین رفتارهای وسواسی مربوط به طرد شدن در عشق کمک نماید.
ترجمه اراز ساعدی