زمانی که دونفر تصمیم به ازدواج می‌گیرند باید ببینندکه قادر به پایدار نگه‌داشتن بنیان یک زندگی هستند یا خیر؟ مفهوم ازدواج چیزی فراتر از یک تعهد قانونی است. ازدواج به دختر و پسری که هیچ ارتباط و گاهی هیچ نسبتی بایکدیگر نداشته‌اند این اجازه را می‌دهدکه تا پایان عمر در کنار یکدیگر زندگی کنند.
دوران عقد به زن و شوهر این فرصت را می‌دهدکه با اخلاقیات و روحیات یکدیگر آگاه شوند و در مورد مسائل مختلف باهم گفتگو کنند بسیاری از مسائل و حساسیتهای اعتقادی، مذهبی و عاطفی باید در زمان عقد و قبل از شروع زندگی مشترک مورد توجه و شناخت زوجین قراربگیرد. آن‌ها باید بدانند که هرکدام در چه موردی حساسیت دارند و چه کاری همسران را رنجیده می‌کند یا چه صحبتی او را آزار می‌دهد یا برعکس چه رفتار و سخنی موجب آرامش خاطر او می‌شود تا بعد از شروع زندگی نسبت به انجام یا گفتن آن رفتار توجه بیشتری داشته باشند و از بسیاری از دلخوری‌ها و اختلافات جلوگیری کنند.
شناخت پیشینه خانوادگی همسر آینده تا حد زیادی می‌تواند ما را با اخلاقیات او آشنا کند چون شخصیت هر فرد حاصل تربیت خانواده‌ای است که در آن رشدکرده است. در هنگام نامزدی و عقد برای این شناخت باید تلاش زیادی صورت بگیرد.
داشتن یک زندگی صددرصد ایده‌ال غیرممکن است ولی داشتن یک زندگی خوب و موفقیت آمیز ممکن است و یکی از مهم‌ترین راه‌های رسیدن به آن شناخت یکدیگر و کنار آمدن با آن است.
زوجین اگر در دورانی که هنوز وارد زندگی نشده‌اند بدون تعارف در مورد همه چیز با هم صحبت کنند و سعی کنند خصوصیات پایه‌ای و اساسی یکدیگر را بشناسند بعد از ازدواج بسیاری از مشکلات‌شان حل می‌شود. هیچ فردی بی عیب و نقص نیست. ما باید بیاموزیم که در زندگی مشترک چگونه نسبت به هم متعهد باشیم به یکدیگر و نظرات هم احترام بگذاریم، از خودخواهی و خودمحوری بپرهیزیم، اشتباهات خود را بپذیریم و سعی کنیم از تکرار آن خودداری کنیم.
امروزه اکثرزوجین با به وجود آمدن کوچک‌ترین اختلاف آخرین راه یعنی جدایی را انتخاب می‌کنندو این مسئله نتیجه خودخواهی و عدم توجه به حساسیت‌ها و خواسته‌های طرف مقابل است.
زن و شوهر با تلاش و آموختن مهارت احترام به یکدیگر و عدم سوءاستفاده ازحساسیت‌های هم می‌توانند زندگی خوب و بدون تنشی داشته باشند.
