ساختار زندگی انسان یک ساختار اجتماعی است. هر انسانی در جمع افراد متولد می‌شود و به طور طبیعی دارای پدر و مادر است. دورانی را طی می‌کند و روزی خود نیز پدر یا مادر می‌شود. از ابتدا در نقش کودک ظاهر می‌شود و در اجتماع نقش‌های متفاوتی را ایفا می‌کند. این چرخه برای نسل‌های بعدی تکرار می‌شود. هر انسانی در هر نقشی از خود اثری بر جای می‌گذارد. در دوران کاری خود سبکی برای کار دارد و تاثیری از خود بر جای می‌گذارد. بسیاری از افراد در نقش‌های شغلی خود اثری ماندگار نمی‌گذارند و با پایان دوره کاری‌شان اثرشان از بین می‌رود؛ اما هر انسانی که نقش پدر و مادری را ایفا کرده باشد بعد از خود نقشی بر جای می‌گذارد که گاه نسل‌ها امتداد می یابد. لذا می‌توان گفت برای همه انسان‌ها نقش پدر و مادری ماندگارترین نقش در چرخه زندگی است.
قبل از آن که زوجی نقش پدر و مادری را برعهده بگیرند نقش همسری را عهده دار شده‌اند. بدون تردید ایفای درست این نقش و تشکیل خانواده‌ای منسجم و با بنیان محکم تاثیر بسیار زیادی در ایفای نقش پدر و مادری دارد. کودک زیر ساخت شخصیتی خود را از خانواده می‌گیرد و گاه چنان این نقش غالب است که در طی دوران زندگی، تاثیر افراد و اجتماع به سختی آن را تغییر می‌دهد. کودکی که احترام گذاشتن و حریم دیگران را رعایت کردن را از کودکی و در محیط زندگی خود آموخته است در ناخودآگاه خود این حریم را برای افراد قائل می‌شود و فردی که این مهارت را درکودکی نیاموخته باشد با تمام تقلای خود، گاه ناخواسته این حریم را خدشه دار کرده و از مشکلات ناشی از عدم توانایی در ارتباطات پایدار با دیگران رنج می‌برد.
زوجی که بنیان خانواده را تشکیل می‌دهند قبل از فرزند آوری باید فضای مناسبی را به لحاظ معنوی و روحی برای کودک خود آماده کنند. کودک آن‌ها تا روزی که در اجتماع زندگی می کند رفتار آن‌ها را در جامعه انعکاس می‌دهد و پس از فرزند آوری خود مولد نسلی مشابه خواهد شد. یک رفتار نامناسب می‌تواند تا نسل‌ها ادامه یابد و عقبه یا باقیات صالحاتی برای بنیانگذاران رفتار ایجاد کند. والدین به ویژه در حضور فرزندان باید به گفت‌وگو پرداخته و رفتار منطقی را به کودک خود آموزش دهند. باید مهرورزی را توشه زندگی فرزند خود کرده و بیاموزند که در یک فضای آکنده از محبت می‌توان بسیاری از خلاهای زندگی را نادیده گرفت. در دورانی که این نقش را درست ایفا کنند در دوران دیگر، فرزندان نیز، آن‌ها را از مهر خود بی نصیب نمی‌گذارند. رفتار مناسب والدین با یکدیگر و با فرزندان در دورانی دیگر از سوی فرزندان تکرار می‌شود و باز برای نسل بعدی تکرار می‌شود و این چرخه تا نسل‌ها ادامه می‌یابد.
والدین باید بدانند که رفتار آنان در خانواده بیش از هر جای دیگر اهمیت دارد زیرا نقشی پایدار از آنان بر جای می‌گذارد و آغاز چرخه‌ای است که تا نسل‌ها ادامه می‌یابد. شاید یک نقش اجتماعی اهمیت زیادی داشته باشد؛ اما ماندگاری نقش خانواده تا نسل‌ها ادامه دارد و ایفای این نقش و ایجاد یک چرخه سالم از اهم اولویت‌های زندگی زوجین باید باشد. کودک متولد می‌شود نقش کودکی را ایفا می‌کند از والدین می‌آموزد و روزی پدر و مادر می‌شود و آموزش می‌دهد و این چرخه تا نسل‌ها ادامه می‌یابد و رد این چرخ تا نسل‌ها باقی می‌ماند.