| ای خدا این وصل را هجران مکن |
سرخوشان عشق را نالان مکن |
| باغ جان را تازه و سرسبز دار |
قصد این بستان و این مستان مکن |
| چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن |
خلق را مسکین و سرگردان مکن |
| بر درختی کآشیان مرغ توست |
شاخ مشکن مرغ را پران مکن |
| جمع و شمع خویش را برهم مزن |
دشمنان را کور کن شادان مکن |
| گر چه دزدان خصم روز روشنند |
آنچ می‌خواهد دل ایشان مکن |
| کعبه اقبال این حلقه است و بس |
کعبه اومید را ویران مکن |
| این طناب خیمه را برهم مزن |
خیمه توست آخر ای سلطان مکن |
| نیست در عالم ز هجران تلختر |
هرچه خواهی کن ولیکن آن مکن |
